"Bax, bəzi gecələr burada qalmışıq. Bir gün dəhşətli çovğun olmuşdu. Yan dükanda işləyən qadın isti corab, yun şal verdi. İndi o dükan gözümə dəymir, girib bir təşəkkür edərdim"- deyə himayəçisi Leylaya əli ilə Qaraçuxur məscidinin yanındakı balaca bir oyuğu göstərir. Sonra əlavə edir: "Bacımla gecələmək üçün məscidə getmişdik, icazə vermədilər. Biz də küçədə gecələdik. Ehhh, bizim qalmadığımız küçə yoxdur..."

İcmal.Az..Az qazinfofqa-ya istinadən xəbər verir ki, 10 il Amazon cəngəlliklərində və bir gün Bakı-Sumqayıt gecələrində qalmaq desələr hansını seçərdiz? İki yalqız qadın, qaranlıq küçələr, gözüdönmüş cibgirlər, küçələrdə dolaşan içkili şəxslərin hənirtisi, hər dalanda, hər qaranlıq bucaqda ayrı bir qorxu... Sadaladıqca vahimə basır insanı. Bir qadın olaraq gecə saat 00:00-ı göstərdikdən sonra Bakı küçələrində dolaşmağın nə olduğunu bildiyim üçün mən birincini-Amazon cəngəlliklərini seçərdim. İndi təsəvvür edin ki, 10 il müddətində hər gün eyni gecəni yaşamaq nə deməkdir... Hələ çovğununa, şaxtasına, leysanına sözucu toxunuram.

Qəhrəmanım Bakının həm gecəsini, həm gündüzünü görmüş, həyatın hər halına qalib gəlmiş Elmira Axundovadır. Bu dəfə bədii qiraət vərdişimdən yola çıxıb, yazımın sonluğunu elə başda deyirəm ki, nigaranlıq olmasın. Yazıda oxuyacağınız bütün çətinliklərə baxmayaraq Elmira xanımın həyat hekayəsi müsbət tamamlanıb. 

Bu müsbət sonluğun da səbəbkarları var: Dayaq könüllüləri. Əslində onların gördüyü işlər haqqında çox danışmaq olar, növbəti yazılarımda da buna xüsusi yer ayıracağam. Bu dəfə sadəcə onu deyirəm ki, aylıq məvaciblərindən 20-50 manat ayıran bu gənclər, gözləmədikləri anda insanların həyatını dəyişir. Elə Elmira xanım kimi.

Elmira və Almaz bacıları qarlı qış günündə Sumqayıtda yerləşən binaların birinin blokunda tapılıb. Onlardan pis qoxu gəldiyi üçün blokda qalmalarını istəməyən qonşular üzərlərinə soyuq su atıblar. Bir tərəfdən şaxta, bir tərəfdən də islanmış paltarların verdiyi titrətmə ilə bir küncə qısılan bacıları son anda könüllülər blokdan xilas edib. Könüllülərdən olan Cənnət Məhərrəmov həmin gündən danışır:

"Nə yalan deyim, qorxudan yanlarına yaxınlaşmaq olmurdu. Sədrimiz maşınına mindirib apardı, yuyundular, yeni paltarlar verildi, qarınları doyuzduruldu. Almazın vəziyyəti ağır olduğu üçün 1 saylı Respublika Psixiatriya Xəstəxanasına yatızdırdıq, Elmiraya isə özümüz baxmaq qərarına gəldik".

Axundovlar iki bacı, bir qardaş olub. Anaları rəhmətə gedəndən sonra qardaşı arvadı gün verib, işıq verməyib. Atalarının ölümündən sonra isə qardaşı tərəfindən sözün əsl mənasında küçəyə atılıb. Və onlar üçün dəhşətli 10 il başlayıb.

Elmira: - Bəlkə mənim əvəzimə sən danışasan? Arxadan o səs qulağıma danışanda fikirlərim yayınır.